Βλακόστρωτο

Αποφάσισα να κάτσω μετά από καιρό να δω τα λεγόμενα ενός πολιτικού της αντιπολίτευσης σε δελτίο ειδήσεων. Ήταν ο υφυπουργός οικονομικών νομίζω, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία.

Έχει ενδιαφέρον όταν διαβάζεις τον ξύλινο λόγο που εκφωνούν όλοι απομαγνητοφωνημένο. Εκεί καταλαβαίνεις την ουσία που... δεν υπάρχει. Εν πάσει, περιπτώσει, η Έλη Στάη αρκετές φορές  γέλασε με εκείνο το περίεργο γελάκι της και έκανε τον συνομιλητή της να της να μαζευτεί και να της πει ότι έχει περισσότερη εμπειρία από εκείνον. Μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι που ακολουθεί των Active Member.

Το "Βλακόστρωτο" βρίσκεται στο δίσκο "Στον καιρό του Αλλόκοτου φόβου" ο οποίος κυκλοφόρησε το 2001, αλλά δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρος. Αποτελεί ουσιαστικά μια αφήγηση σε έναν γερό-ανυπότακτο, τον Μάνο Χατζιδάκι, πάνω σε λούπα του οποίου έχει στηριχτεί μουσικά και το κομμάτι. Ξεκινώντας, ο B.D Foxmour αναφέρει πως "και που φωνάζω, τίποτα δεν κάνω".  Έγιναν οι μεγαλύτερες πορείες διαμαρτυρίας. Μεγάλες απεργίες που παρέλυσαν την χώρα. Καταλήψεις σε σχολεία. Ε και; Πέρα από το να τις μειώσουν και να απελευθερώσουν τα σκυλιά τους πάνω στον κόσμο, δεν ίδρωσε το αυτάκι τους.

"Το καθεστώς μας ερεθίστηκε και θέλει να είναι συνέχεια από πάνω". Εντάξει, αυτό είναι διαχρονικό. Τώρα όμως παραείναι από πάνω. Και είναι ακριβώς αυτό. Ούτε κυβέρνηση, ούτε δημοκρατική παράταξη, ούτε κράτος. Καθεστώς. Ανεξαρτήτως κυβερνώντος κόμματος.

"Πολιτισμός σε αποσύνθεση, φτάνει κι Ολυμπιάδα, αυτό μας έλειπε από πάνω". Η Ολυμπιάδα πέρασε και... ακούμπησε. Απίστευτα χρέη, ανεκμετάλλευτες εγκαταστάσεις-φαντάσματα, που στέκουν εκεί για να μας θυμίζουν την εποχή της ευμάρειας. Όσο για τον πολιτισμό; Κρίση-κρίση, αλλά θα ξεσπάσουμε στα μπουζούκια. Προς θεού, Έλληνες είμαστε. Θα... ερεθίσουμε το καθεστώς, θα το αφήσουμε να είναι μονίμως από πάνω, αλλά τα μπουζούκια δεν θα μας τα πάρει. Θα γίνουν το σύγχρονο πολυτεχνείο μας.

"Θα ξεράσω στην πατρίδα μου". Φυσικά, αφού την χτυπούν τατουάζ και την επικαλούνται οι νοσταλγοί του Αδόλφου με τα πογκρόμ τους κατά των μεταναστών. Αλήθεια, αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα. Πως ως Χρυσαυγίτης δηλώνεις πατριώτης και παράλληλα υμνείς τον Χίτλερ και τους Ναζί! Για την πατρίδα που την ελέγχουν οι πολυεθνικές η λύση είναι οι τσάμπα τσαμπουκάδες στους μετανάστες. Αλλά προς θεού, να είμαστε πολλοί. Μην γίνει καμιά έκπληξη, μας "πάρουν" και ξεφτιλιστούμε. Δέκα σε έναν είναι μια καλή αναλογία.

"Έχουμε βλάκα πρωθυπουργό/ κι έναν πιο βλάκα πολιτισμού υπουργό/ έχουμε βλάκα αρχιεπίσκοπο/ κι έναν πιο βλάκα για χρόνια δήμαρχο/ έχουμε βλάκες στο γυαλί/ έχουμε βλάκες στο τελευταίο σκαλί...". Δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Οι τίτλοι βέβαια είναι ενδεικτικοί, δυστυχώς δεν γινόταν να χωρέσουν όλα τα αξιώματα προκειμένου να μην μείνει κανείς παραπονεμένος.

Λίγο στο "Μάνο, θα στήσω μόνος τη παγίδα μου, ψάχνω κουράγιο και θα τη κάνω" διαφωνούμε. Η παραίτηση δεν είναι λύση, αν και καμία φορά δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη επιλογή.

Θ.Σ