Το τι έχουμε ακούσει μετά την ήττα της Εθνικής από την ΠΓΔΜ δεν περιγράφεται. Είναι ώρες-ώρες που λες και κάποιοι ζουν σε παράλληλο σύμπαν, όπου ο νέος Παγκόσμιος Πόλεμος εξελίσσεται στην Λιθουανία και η χώρα μας μόλις έχασε ντροπιαστικά τον πόλεμο.
Είναι πραγματικά κρίμα, όχι μόνο για το μπάσκετ αυτό καθεαυτό που περνάει σε δεύτερη μοίρα με τις εθνικιστικές κορώνες κάποιων, αλλά κυρίως για εμάς τους ίδιους και την ιστορία μας. Δηλαδή δεν είναι ντροπή να μιλάς για Μακεδονομάχους και για τα... κόκαλα του Παύλου Μελά; Σε μια εποχή όπου βιαζόμαστε ανελλιπώς από τη νέα τάξη πραγμάτων και τους οικονομικούς μηχανισμούς, τρελαινόμαστε με εθνικιστικές παρακρούσεις για μια ήττα της Εθνικής στο Eurobasket. Λες και είναι δύσκολο να κατανοήσουν κάποιοι ότι απλά ήταν καλύτεροι και κέρδισαν. Ενα ματς, όχι το τρόπαιο. Αντ` αυτού μόνο ότι δεν μπήκαν στην Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ακούσει ακόμα...
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το ζήτημα της ονομασίας. Είναι γεγονός όμως ότι το θέμα θα μπορούσε να είχε λυθεί εν τη γενέσει του με μια, ας πούμε, σύνθετη λύση με γεωγραφικό προσανατολισμό και τώρα θα ασχολούμασταν με το μείζον ζήτημα των Βαλκανίων, αυτό του Κοσσόβου. Επίσης δεν θέλω να ασχοληθώ με θεωρίες συνομωσίας, αν και το παρακάτω αποτελεί καταγεγραμμένο γεγονός, γνωστό σε αρκετούς διπλωματικούς κύκλους.
Ποια ήταν η αντίδραση του Σαμαρά ως υπουργός εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας όταν ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς του είχε προτείνει η Ελλάδα μαζί με τη Σερβία να ασκήσουν οι μεν οικονομικές και οι δε στρατιωτικές πιέσεις στην ΠΓΔΜ προκειμένου να οδηγηθεί στην αποσταθεροποίηση και στη συνέχεια να μοιραστούν το… πτώμα της;
Ενθουσιασμός φυσικά! Και αν δεν τον λογίκευε ο Μητσοτάκης, που δεν ήθελε ούτε καν να ακούσει την πρόταση του Σέρβου πολέμαρχου, ίσως να είχαμε μπει σε άλλα μονοπάτια. Kαι προσοχή, το έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Άλλοι λοιπόν έχουν ορεχτεί εδαφικές επεκτάσεις… Δεν διαφωνώ ότι και αρκετοί από τους κατοίκους της FYROM διακατέχονται από παρωχημένες εθνικιστικές ιδεολογίες. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να τους μιμηθούμε.
Και κάτι τελευταίο. το να αναφερόμαστε στην γειτονική χώρα ως «Σκόπια» είναι σαν να αποκαλούν εμάς «Αθήνα». Σαν να διαβάζουμε σε ξένα ΜΜΕ «Μία εξαιρετική Αθήνα, προκάλεσε πολλά προβλήματα στην Ισπανία και τελικά κατάφερε να πάρει τη νίκη». Δεν μας αρέσει νομίζω...
Θ.Σ
Είναι πραγματικά κρίμα, όχι μόνο για το μπάσκετ αυτό καθεαυτό που περνάει σε δεύτερη μοίρα με τις εθνικιστικές κορώνες κάποιων, αλλά κυρίως για εμάς τους ίδιους και την ιστορία μας. Δηλαδή δεν είναι ντροπή να μιλάς για Μακεδονομάχους και για τα... κόκαλα του Παύλου Μελά; Σε μια εποχή όπου βιαζόμαστε ανελλιπώς από τη νέα τάξη πραγμάτων και τους οικονομικούς μηχανισμούς, τρελαινόμαστε με εθνικιστικές παρακρούσεις για μια ήττα της Εθνικής στο Eurobasket. Λες και είναι δύσκολο να κατανοήσουν κάποιοι ότι απλά ήταν καλύτεροι και κέρδισαν. Ενα ματς, όχι το τρόπαιο. Αντ` αυτού μόνο ότι δεν μπήκαν στην Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ακούσει ακόμα...
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το ζήτημα της ονομασίας. Είναι γεγονός όμως ότι το θέμα θα μπορούσε να είχε λυθεί εν τη γενέσει του με μια, ας πούμε, σύνθετη λύση με γεωγραφικό προσανατολισμό και τώρα θα ασχολούμασταν με το μείζον ζήτημα των Βαλκανίων, αυτό του Κοσσόβου. Επίσης δεν θέλω να ασχοληθώ με θεωρίες συνομωσίας, αν και το παρακάτω αποτελεί καταγεγραμμένο γεγονός, γνωστό σε αρκετούς διπλωματικούς κύκλους.
Ποια ήταν η αντίδραση του Σαμαρά ως υπουργός εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας όταν ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς του είχε προτείνει η Ελλάδα μαζί με τη Σερβία να ασκήσουν οι μεν οικονομικές και οι δε στρατιωτικές πιέσεις στην ΠΓΔΜ προκειμένου να οδηγηθεί στην αποσταθεροποίηση και στη συνέχεια να μοιραστούν το… πτώμα της;
Ενθουσιασμός φυσικά! Και αν δεν τον λογίκευε ο Μητσοτάκης, που δεν ήθελε ούτε καν να ακούσει την πρόταση του Σέρβου πολέμαρχου, ίσως να είχαμε μπει σε άλλα μονοπάτια. Kαι προσοχή, το έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Άλλοι λοιπόν έχουν ορεχτεί εδαφικές επεκτάσεις… Δεν διαφωνώ ότι και αρκετοί από τους κατοίκους της FYROM διακατέχονται από παρωχημένες εθνικιστικές ιδεολογίες. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να τους μιμηθούμε.
Και κάτι τελευταίο. το να αναφερόμαστε στην γειτονική χώρα ως «Σκόπια» είναι σαν να αποκαλούν εμάς «Αθήνα». Σαν να διαβάζουμε σε ξένα ΜΜΕ «Μία εξαιρετική Αθήνα, προκάλεσε πολλά προβλήματα στην Ισπανία και τελικά κατάφερε να πάρει τη νίκη». Δεν μας αρέσει νομίζω...
Θ.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου