"Τhe finger to the land of the chains. What, the land of the free? Whoever told you that is your enemy" - Rage Against the Machine – Κnow your enemy
Τα νέα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν μέσω των wikileaks αναφέρονται στους τρόπους που η αμερικανική πρεσβεία μεσολαβεί ώστε οι θέσεις και η πολιτική των ΗΠΑ να γίνουν αρεστές, κάνοντας λόγο για παρεμβάσεις της πρεσβείας σε σχολές δημοσιογραφίας.
Συγκεκριμένα, οι της πρεσβείας αναφέρονται με κολακευτικά λόγια στον Αλέξη Παπαχελά και τους "Φακέλους", στον ΣΚΑΪ και στην Lifo. Το πιο ανησυχητικό όμως στα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας είναι οι αναφορές για παρεμβάσεις σε σχολές δημοσιογραφίας, προκειμένου η νέα γενιά δημοσιογράφων να μην είναι τόσο αρνητική προς τις πολιτικές των ΗΠΑ.
Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι οι ΗΠΑ ευθύνονται για όλα τα δεινά του κόσμου, αλλά δεν παύουν να είναι η χώρα που από την ανεξαρτησία της έχει παραχωρήσει την εθνική της κυριαρχία στα οικονομικά και τραπεζικά συμφέροντα, η χώρα του Μίλτον Φρίντμαν και των οικονομολόγων που έβαλαν το λιθαράκι τους για τα πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική, η χώρα των περίεργων συμπτώσεων και της CIA, της ολοκληρωτικής στέρησης των ατομικών δικαιωμάτων στο βωμό της πάταξης της τρομοκρατίας, του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, των πολεμικών βιομηχανιών, των οικονομικών δολοφόνων κ.ο.κ. Δεν έχει νόημα νομίζω να απαριθμήσουμε όλους τους λόγους που οι ΗΠΑ αποτελούν την... Ιερουσαλήμ του νεοφιλελευθερισμού.
Στη χώρα μας πάντα η πολιτική των ΗΠΑ αντιμετωπιζόταν με καχυποψία. Κάποιες φορές η καχυποψία αυτή κάλυπτε το δάσος, με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη να βλέπει μόνο το δέντρο, όπως ας πούμε στην περίπτωση του Σλόμποταν Μιλόσεβιτς και των εθνικών εκκαθαρίσεων των Σέρβων στους Μουσουλμάνους της Βοσνίας. Ο Μιλόσεβιτς έφτασε να θεωρείται μέχρι και... σύντροφος, λόγω του ότι δεν συμβιβαζόταν με τις αμερικανικές θέσεις. Σε κάθε περίπτωση, το αμερικανικό όνειρο δεν ρίζωσε ποτέ στην Ελλάδα και προφανώς οι άνθρωποι, συνηθισμένοι να θέλουν την κοινή γνώμη άβουλη, θεώρησαν ότι ελέγχοντας τη νέα γενιά της τέταρτης εξουσίας, θα μετριάσουν τις κριτικές προς την πολιτική τους.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο πάντως δεν συμβαίνει μόνο στις σχολές δημοσιογραφίας. Θυμάμαι στο μεταπτυχιακό που παρακολούθησα στο πολιτικό τμήμα της Νομικής σε μάθημα πολιτικής οικονομίας τον καθηγητή να αναφέρεται αρκετές φορές σε κάθε μάθημα στην «ιδιωτικοποίηση γης και επιχειρήσεων» και την «απελευθέρωση των τιμών» με θρησκευτική ευλάβεια και να τα θεωρεί σταθεροποιητές της Δημοκρατίας στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του τείχους. Προφανώς η Δημοκρατία έχει πολλές ερμηνείες και ισχύει μόνο για τα... ανώτερα στρώματα.
Θυμάμαι επίσης μια διάλεξη στην οποία μας προέτρεπε να έρθουμε στη θέση των ιδιοκτητών εργοστασίων και όταν του πρότεινα να έρθει αυτός στη θέση των υπαλλήλων των εργοστασίων που μόλις απολύθηκαν η κουβέντα έληξε άδοξα. Ήταν όμως καλός καθηγητής. Αρκούσε να αποκήρυττες μετά βδελυγμίας τα "obsolete" οικονομικά συστήματα των πρώην Σοβιετικών χωρών και να ήξερες για την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων σε κάθε χώρα και είχες περάσει σίγουρα. Σκοπός των μεταπτυχιακών βέβαια, αν δεν κάνω λάθος δεν είναι να αποκτήσουν οι φοιτητές μία συγκεκριμένη ιδεολογία και τρόπο σκέψης, αλλά αντίθετα να μάθουν την μεθοδολογία της έρευνας και να στηρίζονται σε αυτή προτού αποφανθούν.
Που θέλω να καταλήξω; Προφανώς και οι αποκαλύψεις των Wikileaks δεν μας λένε κάτι καινούργιο. Τόσο σε οικονομικά όσο και σε πολιτικά μαθήματα σε Πανεπιστήμια και ιδιωτικές σχολές, είναι σύνηθες φαινόμενο η στήριξη, άλλες φορές ευθέως και άλλες πλαγίως, των όσων πρεσβεύει η αμερικανική πολιτική. Η προπαγάνδα των ΗΠΑ ακολουθεί κι αυτή τους ρυθμούς της Παγκοσμιοποίησης. Και μπορεί στα λόγια να αντιδρούμε στην αμερικανική πολιτική, αλλά στην πράξη, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, παραχωρούμε κι εμείς με σταθερά βήματα την εθνική κυριαρχία στα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα.
Θ.Σ
Τα νέα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν μέσω των wikileaks αναφέρονται στους τρόπους που η αμερικανική πρεσβεία μεσολαβεί ώστε οι θέσεις και η πολιτική των ΗΠΑ να γίνουν αρεστές, κάνοντας λόγο για παρεμβάσεις της πρεσβείας σε σχολές δημοσιογραφίας.
Συγκεκριμένα, οι της πρεσβείας αναφέρονται με κολακευτικά λόγια στον Αλέξη Παπαχελά και τους "Φακέλους", στον ΣΚΑΪ και στην Lifo. Το πιο ανησυχητικό όμως στα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας είναι οι αναφορές για παρεμβάσεις σε σχολές δημοσιογραφίας, προκειμένου η νέα γενιά δημοσιογράφων να μην είναι τόσο αρνητική προς τις πολιτικές των ΗΠΑ.
Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι οι ΗΠΑ ευθύνονται για όλα τα δεινά του κόσμου, αλλά δεν παύουν να είναι η χώρα που από την ανεξαρτησία της έχει παραχωρήσει την εθνική της κυριαρχία στα οικονομικά και τραπεζικά συμφέροντα, η χώρα του Μίλτον Φρίντμαν και των οικονομολόγων που έβαλαν το λιθαράκι τους για τα πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική, η χώρα των περίεργων συμπτώσεων και της CIA, της ολοκληρωτικής στέρησης των ατομικών δικαιωμάτων στο βωμό της πάταξης της τρομοκρατίας, του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, των πολεμικών βιομηχανιών, των οικονομικών δολοφόνων κ.ο.κ. Δεν έχει νόημα νομίζω να απαριθμήσουμε όλους τους λόγους που οι ΗΠΑ αποτελούν την... Ιερουσαλήμ του νεοφιλελευθερισμού.
Στη χώρα μας πάντα η πολιτική των ΗΠΑ αντιμετωπιζόταν με καχυποψία. Κάποιες φορές η καχυποψία αυτή κάλυπτε το δάσος, με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη να βλέπει μόνο το δέντρο, όπως ας πούμε στην περίπτωση του Σλόμποταν Μιλόσεβιτς και των εθνικών εκκαθαρίσεων των Σέρβων στους Μουσουλμάνους της Βοσνίας. Ο Μιλόσεβιτς έφτασε να θεωρείται μέχρι και... σύντροφος, λόγω του ότι δεν συμβιβαζόταν με τις αμερικανικές θέσεις. Σε κάθε περίπτωση, το αμερικανικό όνειρο δεν ρίζωσε ποτέ στην Ελλάδα και προφανώς οι άνθρωποι, συνηθισμένοι να θέλουν την κοινή γνώμη άβουλη, θεώρησαν ότι ελέγχοντας τη νέα γενιά της τέταρτης εξουσίας, θα μετριάσουν τις κριτικές προς την πολιτική τους.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο πάντως δεν συμβαίνει μόνο στις σχολές δημοσιογραφίας. Θυμάμαι στο μεταπτυχιακό που παρακολούθησα στο πολιτικό τμήμα της Νομικής σε μάθημα πολιτικής οικονομίας τον καθηγητή να αναφέρεται αρκετές φορές σε κάθε μάθημα στην «ιδιωτικοποίηση γης και επιχειρήσεων» και την «απελευθέρωση των τιμών» με θρησκευτική ευλάβεια και να τα θεωρεί σταθεροποιητές της Δημοκρατίας στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του τείχους. Προφανώς η Δημοκρατία έχει πολλές ερμηνείες και ισχύει μόνο για τα... ανώτερα στρώματα.
Θυμάμαι επίσης μια διάλεξη στην οποία μας προέτρεπε να έρθουμε στη θέση των ιδιοκτητών εργοστασίων και όταν του πρότεινα να έρθει αυτός στη θέση των υπαλλήλων των εργοστασίων που μόλις απολύθηκαν η κουβέντα έληξε άδοξα. Ήταν όμως καλός καθηγητής. Αρκούσε να αποκήρυττες μετά βδελυγμίας τα "obsolete" οικονομικά συστήματα των πρώην Σοβιετικών χωρών και να ήξερες για την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων σε κάθε χώρα και είχες περάσει σίγουρα. Σκοπός των μεταπτυχιακών βέβαια, αν δεν κάνω λάθος δεν είναι να αποκτήσουν οι φοιτητές μία συγκεκριμένη ιδεολογία και τρόπο σκέψης, αλλά αντίθετα να μάθουν την μεθοδολογία της έρευνας και να στηρίζονται σε αυτή προτού αποφανθούν.
Που θέλω να καταλήξω; Προφανώς και οι αποκαλύψεις των Wikileaks δεν μας λένε κάτι καινούργιο. Τόσο σε οικονομικά όσο και σε πολιτικά μαθήματα σε Πανεπιστήμια και ιδιωτικές σχολές, είναι σύνηθες φαινόμενο η στήριξη, άλλες φορές ευθέως και άλλες πλαγίως, των όσων πρεσβεύει η αμερικανική πολιτική. Η προπαγάνδα των ΗΠΑ ακολουθεί κι αυτή τους ρυθμούς της Παγκοσμιοποίησης. Και μπορεί στα λόγια να αντιδρούμε στην αμερικανική πολιτική, αλλά στην πράξη, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, παραχωρούμε κι εμείς με σταθερά βήματα την εθνική κυριαρχία στα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα.
Θ.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου