Ανταποκρίσεις στρατού (vol1)

Διοικητής Μοίρας, Πρωινή αναφορά : "Ή Αγία Βαρβάρα με τον πατέρα....(Παύση)... με τον δολοφόνο πατέρα , που έπεσαν πάνω στο κεφάλι του κεραυνοί ....κεραυνοί που έκαναν σαν τα κανόνια του πυροβολικού! Για αυτό και η Αγία Βαρβάρα είναι η προστάτιδα μας, η προστάτιδα του ένδοξου πυροβολικού."

Κάπως έτσι λοιπόν λειτουργεί η σκέψη στον ελληνικό στρατό. Ένα και ένα κάνουν οχτώ και εξήντα σε αυτή την στενόμυαλη μικρογραφία του ελληνικού δημοσίου. Στην αρχή το παίρνεις χαλαρά γιατί είσαι φρέσκο ψαράκι , δέχεσαι τους κομπλεξικούς δέχεσαι και τους φαντασμένους. Ξεροκαταπίνεις της φωνές και το "τέντωμα" με μια δόση απάθειας και την μόνιμη υπενθύμιση ότι "εννέα μήνες είναι θα περάσουν». Κάπου στην πορεία όμως συνειδητοποιείς ότι «δώσε θάρρος στον χωριάτη» και θα σε τρέχει στα κατσικοβούνια να μαζεύεις γόπες.

 Αυτοί διερωτώνται ¨γιατί λοιπόν να τρέχεις τα κινούμενα χιλιάρικα ενώ έχεις φαντάρους; Μην μας κουραστούν με τις 6 υπηρεσίες το μήνα και τις απαλλαγές της επομένης οι επαγγελματίες των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων. Τα "κωλοφανταρα" όμως , όπως μας ανεβοκατεβάζει ο λοχαγός, δεν παθαίνουν τίποτα. Είναι απόλυτα ικανοποιημένα με τις 31 υπηρεσίες σε μήνα με 30 ήμερες καθώς και με την μόνιμα καρφωμένη στο κεφαλή απορία «θα πάρω καμία άδεια η πρέπει να πάρω το G3 και να ανέβω στο διοικητήριο;».

Τα "Στελέχη" για να μην χρησιμοποιήσω άλλους χαρακτηρισμούς έχουν πάψει να ασχολούνται με κληρωτούς στρατιώτες. Στο μυαλό τους είσαι το παιδί που στο σχολείου του τράβαγες φάπες η του κατέβαζες τα παντελόνια μπροστά σε όλους. Το μόνο που τους απασχολεί είναι το πως να σου σπάσουν τον τσαμπουκά και πως θα περάσει το έξι-δυόμιση γρήγορα και χωρίς πολύ κόπο. Άμα παραπονεθείς διατρέχεις τον κίνδυνο να βρεθείς εκτελώντας ,κατά λάθος όπως σου λένε , συνεχόμενα τέταρτα νούμερα έτσι ώστε να σε παίρνει ο ύπνος όπου βρεθείς και σταθείς.

Βλέπετε, στην μονάδα που υπηρετώ έχουμε μείνει τρεις και ο .... μππαααα ακόμα και ο κούκος έβαλε βύσμα και πήρε μετάθεση. Μα που να πουν ΌΧΙ στο βύσμα, εδώ βαράνε προσοχές στα τηλέφωνα και σαν να μην έφτανε αυτό έχεις ένα Διοικητή που τα μόνα πράγματα που τον ενδιαφέρουν είναι οι σκύλοι και οι… τριανταφυλλιές.

Που να γινόταν τίποτα (χτυπά ξύλο) ,θα παίρναμε όλοι όπλο κράνος εξάρτιση και θα τρέχαμε στα βουνά. Πως να τους εμπιστευτείς όταν η επικοινωνία είναι άθλος να επιτευχθεί και εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο να προϋπάρχει. Ο ένας να σου δίνει διαταγές και με το που φύγει εμφανίζεται άλλος που σου δίνει διαφορετικές ακόμα και τις αντίθετες.

Εσύ χωρίς να γνωρίζεις βεβαία διστάζεις διότι δεν θέλεις να κάνεις κάτι που δεν πρέπει. Το αποτέλεσμα είναι πως όσο προσπαθείς να αποφασίσεις, κάθεσαι άπραγος. Το αποκορύφωμα της παρωδίας έρχεται μόλις εμφανιστεί η καραβάνα που είναι εδώ και πέντε χρονιά δεκανέας, και σου ρίχνει «σκατό» διότι κάθεσαι και κοιτάζεις τους λοχαγούς να τσακώνονται για τις διαταγές. Άντε τώρα εσύ και βγάλε άκρη.

Το θέατρο του παραλόγου σε όλο του το μεγαλείο. Το μόνο πλέον που μπορείς να κάνεις είναι να γελάς......ώσπου να θυμηθείς ότι αυτούς εσύ τους πληρώνεις.


G.S